ประสบการณ์ "ครั้งแรก" กับการโดนชี้หน้าด่าว่า F*ck you...

ตอนแรกกะว่า มีเวลาจะมีเขียนตอนต่อไปของการเรียนภาษาอังกิดที่ ตปท.
แต่วันนี้ เปลี่ยนใหม่เป็นเขียนเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอมาแทน (ไม่มีเวลากูก้อจะเขียน 5555)

ท้าวความ (เขียนงี้ป่าวว้ะ),,

จขบ (เจ้าของบล๊อก) ปกติทำงานอยู่ร้านกาแฟชื่อดังในแคนาดา
เป็นออกแนว fast food
หลักๆก็ มีกาแฟ มีแซนวิช มีเบเกิ้ล มีซุป มีมัฟฟิน และมีโดนัท

วันนี้ก็เป็นวันทำงานปกติ และเช่นเคย มีเป็นช่วงเวลาเร่งรีบ
เพราะตัวตึก เป็นตึกเดียวกันกับ college ชื่อดังในแคนาดา
เพราะฉะนั้น คนก็จะมีต่อคิวกัน ซื้อกาแฟซื้อของกินตามประสาคนไปเรียน (Part-time)
บวกกับ สาขาเจ๊หน่ะ ลูกค้าต่างชาติเยอะ เพราะว่ามันติดสถานีรถไฟฟ้า สถานีชื่อดังย่านในดาวทาวน์

ตอนนั้นมีคนทำงานประมาน 6 คนได้ แต่มันมี cashier อยู่ 3 Cashiers
หลักการทำงาน ก็จะประมานนี้
มี 1 คนอยู่ตำแหน่ง soup and sandwich ก็ชัดเจน รับ order แล้วก็ทำเสริฟ
มี 2 คนอยู่ cashier มีหน้าที่ รับ order เก็บเงิน ถ้าไม่มี runner ช่วงนั้นก็ เป็นคนเสริฟในคนๆเดียวกัน
มี 1 คน เป็น runner ซึ่งก็ทำหน้าที่ เสริฟกาแฟ หยิบขนม ช่วย cashier
มี 1 คน เป็น supervisor ทำทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่หน้าที่หลักๆคือ baker ข้างหลังร้าน

เนื่องจากว่า จขบ ทำงานมาได้สักพัก (ใหญ่ๆ) ทำงานค่อนข้างคล่องตัวแล้ว เรยสามารถ stand by
เป็นทั้ง cashier และ runner ในคนเดียวได้ เลยเป็น independent ครองอยู่ 2 cashiers
เพราะว่า บางครั้ง ลูกค้าจ่ายเงินช้า หรือยืนเก็บของนาน เราก็จะย้าย ไปย้ายมา เพื่อจะได้ เสริฟลูกค้าคนอื่นๆเร็วขึ้น

เรื่องมีอยู่ว่า,,

มีลูกค้าชายเดี่ยว อายุมากกว่า 60+ เป็นคนจีน พูดภาษาอังกิดไม่ค่อยเก่ง (ถ้ามี Vancouver จะเจอคนประเภทนี้เยอะมาก บางคนก็พูดไม่ได้เลย ไม่ใช่พูดไม่อย่างเดียวนะ ไม่ยอมพูดด้วย..)

นางมาแต่แรก นางก็แซงคิวแล้ว แต่เนื่องจากว่ามันเหมือนจะเพิ่งเริ่มคนเยอะเลยปล่อยไป
เพราะตามจริงเราต้องบอกให้เค้าไปเข้าคิว

นางก็สั่ง soup ที่จะกินที่นี่ เราก็ถามว่าเอาอะไรอีกมั๊ย ตาม step
นางก็บอกว่าเอา senior coffee

พอมาถึงจุดนี้ เจ๊ก็ไม่รุ ตั้งแต่ทำงานมา 7 เดือน ไม่เคยได้ยิน
เนื่องจากว่า ภาษาอังกิดของนาง รวมกับสินค้าที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
ทำให้เราเองต้องพูดขอโทด แล้วให้เค้า พูดให้ฟังใหม่
จขบ ก็ถามนางไปหลายรอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่รุสักที
โชคดี supervisor ผ่านมาพอดี เลยถามว่ามันคืออะไร

ตอนแรก supervisor ยังไม่รุเรยนางสั่งอะไร เพราะอังกิดนางไม่ไหวจริงๆ
คือ ภาษาอังกิดก็ไม่ใช่ภาษาแม่ เจ๊ก้อไม่ได้ฟังมาแต่เกิด บวกกับนางพูดไม่รู้เรื่อง ไปกันใหญ่...

สรุปคือ ร้านเราไม่มี senior coffee นางเรยบอกว่า ถ้าไม่มีนางไม่เอา

เสร็จสับ นางรับแต่ soup ค่าเสียหาย $3.15 นางให้ มา $4 เพราะฉะนั้น ทอน $0.85

เราก็ทอนเงินเสร็จ นางก็เก็บเงินไรเรียบร้อย
เสร็จงานเราแล้ว เพราะต่อไปจะเป็นหน้าที่ของ soup and sandwich ที่จะตัก soup เสริฟนาง

เราเห็นนางเก็บเงินช้า เราเรยเปลี่ยน cashier ไปเป็นอีกเครื่อง จะได้เสริฟลูกค้าคนอื่น
เราก็เสริฟลูกค้าคนอื่นสักพัก เพราะตอนนั้นคนเยอะมาก จนเราไม่ได้สังเกตุด้วยซ้ำว่านางยืนอยู่

supervisor ก็เรียกเรา บอกว่าเรายังไม่ได้ทอนเงินนาง
เพราะว่า ระบบมันเป็นแบบนี้ ถ้าเราทำผิดเราเป็นคนไปขอโทษและแก้ไข case ใคร case มัน
เพราะว่าคนเสริฟ จะรู้ดีที่สุดว่าพูดอะไรไปบ้าง ลูกค้าสั่งอะไรไปบ้างทำนองนั้น

เราก็เดินกลับไปที่ cashier เดิม ก็จำได้นะว่าเราทอนเงินนางไปแล้ว
เราเรยบอกนางว่าทอนแล้ว

นางก็เริ่มตะคอก บอกว่าให้ไป $4 แล้วภาษาอังกิดนางเป็นคำๆมาก ทำให้ไม่รุว่านางต้องการอะไร

เราก็เรย ปริ้นท์ใบเสร็จแล้วโชว์ให้นางดูบอกว่าทอนแล้ว
แต่ก็เปิด cashier นะ เตรียมคืนนางอีกรอบ เพราะยังคงลังเลว่าอาจจะไม่ได้ทอนตังค์นาง

เราก็ยืนทอนไปอีกรอบ 0.85

นางก็ด่าเราเสียงดังเรยจ้าาาาาาาาา ฟัคยู !

เราเริ่มคิดในใจ เห้ อะไรว้ะเนี่ย

นางก็เริ่มโวยวาย เป็นภาษาอังกิดแย่ๆ ที่ฟังไม่รู้เรื่อง

เราก็เริ่มขึ้นเสียงว่า นี่ ตังค์ทอนนี้ถูกแล้ว

นางบอกว่านางให้ไป 4 เหรียญ ฟัคยู

แล้วนางก็เริ่มตะโกนดังขึ้นอีกว่า " call police "
แล้วนางก้อชี้หน้าด่าชั้นว่า " you cheating me " (ไม่ได้ผิด แกรมม่า อยากโชว์ให้ดูว่าอังกิดนางไม่ไหวจิงๆ)

เราเรยบอกว่าตกลงต้องการอะไร เงินทอนนี้ถูกแล้ว
ทีนี้ เพื่อนที่อยู่ใกล้ๆก็มีช่วยประกบ
รวมถึง supervisor ด้วย มาช่วยฟัง

เราเริ่มโกรธตัวสั่น
สุดท้าย นางก็พูดขึ้นมาว่า

" you dong(don't) give my soup" " I pay for(4) dollar"

เพื่อนเรยบอกว่า ซุปแก อะ อยู่ตรงนี้ นี่ไงซุป วางไว้ให้

นางก็ยังไม่ฟัง ยังชี้หน้าด่าชั้นว่า ฟัคยู คอลโพลีส

เพื่อนเราเรยพูดเสียงดังบอกว่า ซุปอยู่ตรงนี้ นี่ไง นางเรยหันไปมอง

แล้วนางก็เงียบ เก็บเงินทอน (รอบสอง) ในกระเป๋า ไปหยิบซุป....

จขบ ยอมรับว่าโกรธมาก..
อายด้วย ...

ตรงนั้นคนเยอะมาก แล้วโดนชี้หน้าด่าหลายรอบมาก โดยที่ไม่ผิดอะไร

ตอนแรกคิดในใจอยากจะเอา F*ucking โฟนให้อี F*ucking ลุง โทรไปฟ้อง Police ด้วย F*ucking dam suck English จริงๆ

ชั้นไม่กลัว กล้องวงจรปิดก้อมี ลุงต่างหาก โกงเงินร้านชั้น 0.85 เซนต์ แมร่ง เก็บไปเฉย...
แล้วก็นั่งซดซุปเฉย... ไอ้ .......

จบบริบูรณ์...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..

ดีใจนะ ที่ตอนนั้นควบคุมอารมณ์อยู่ บวกกับเป็นคนโกรธมากๆแล้วพูดไม่ออก ลุงแมร่งโชคดี
แต่ก็ดีแล้ว เพราะสุดท้ายแล้ว ทุกคนก็จะไม่พูดถึงเราว่าเรากระทำอะไรนางบ้าง
มีแต่คนพูดถึงนาง ว่านาง .. ทำอะไรบ้าง ..

รู้สึกดีมาก ที่เวลามีปัญหา แล้วมีเพื่อนมาอยู่ข้างๆ ช่วยเหลือ ดีใจมากที่ได้มาทำกับ team นี้
มันทำให้เรารู้สึกดีมากจริงๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ถึงแม้ลูกค้าจะเยอะ
แต่ supervisor ก็ยังพูดว่า อยากไปพักสักแปปข้างหลังร้านมั๊ย แต่เราไม่หรอก spirit สูง
แต่ตามจิงแล้วคือ แกล้งทำเป็นโอเคไปงั้น เพราะไม่อยากให้ใครมาปลอบ เดี๋ยวร้องไห้
เรยทำตัวยุ่งๆเข้าไว้ จะได้ลืมๆ 5555

หลังจากนั้นทำงานไปก็คิดไปตลอด ว่าแก่ไปจะไม่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้ ให้ลูกหลานมานั่งดูถูก แทนที่จะเป็นคนแก่ที่น่ารักให้คนเค้าชื่นชม..

หลังจากนั้นก็คิดได้ ก็รู้ว่า คนเราเวลาไม่มั่นใจมีหลายประเภท

สาขาที่ จขบ ทำอยู่ เป็นสาขาที่มีคนต่างชาติเยอะ เพราะฉะนั้นเจอบ่อย
บางคนก็อาย ตอบ yes ตลอด พูดอะไรก็เอาหมดซื้อหมด (ในขณะเดียวกัน ก็ตอบ no ตลอดก็มี)
บางคนพูดไม่ได้ ก็ยิ้ม หัวเราะ พยายามพูดให้เราเข้าใจ และพยายามทวนคำถามเรา
และ ประเภท นี้ก็เยอะ พวก พูดไม่ได้ แล้วหมดความมั่นใจ แล้วหาว่าเราฟังไม่รู้เรื่อง blame คนอื่น...

เราก็เรยคิดว่า,,

สาเหตุที่ทำให้ลุงคนนี้พูดจา กิริยามารยาทแย่แบบนี้น่าจะเป็น

1. แกคงเหงาอ่ะ มานี่พูดอังกิดก็ไม่เป็นไรงี้ ลูกหลานทิ้งป่าวไม่รุ
2. แกคงหมดความมั่นใจ ที่เราฟังแกไม่รุเรื่อง เรื่อง senior coffee... รวมถึงหงุดหงิดที่เราไม่รุจัก
3. แกยืนรอ soup นาน โดยที่ไม่รู้เรื่องเรยว่า soup อยู่อีกฝั่ง
4. แกคง พูดอะไรไม่เป็น นอกจาก ฟัคยู... แต่แมร่ง เรียน ฟัคยูได้ ทำไม่ไม่เรียนคำอื่นที่มันดีกว่านี้ว้ะ
5. ด้วยความเป็นคนจีน พื้นฐานคนจีน (ส่วนใหญ่) มีแต่เงิน แต่ไม่มีมารยาท ไม่มีวัฒนธรรม

ฯลฯ ที่ไม่รุว่าเหตุผลที่แกมีระเบิดลงที่ชั้นเนี่ยเพราะอะไร ... ว่างมั๊ง ห่าาาาาาาาาาาา... =*=

จบจ้า .. ประสบการณ์ "ครั้งแรก" ที่โดนด่าว่า ฟัคยูว์ ..
นี่ยังตื่นเต้นอยู่เรยนะ ตอนพิมพ์นี่ยังแบบ มือเย็นๆ 5555


ราตรีสวัสดิ์จาก Vancouver

25 September 2014